Mijn vader werkte hard als leraar, maar dat was ongeveer het enige wat hij deed. Afgezien daarvan was hij een beetje lui, of liever gezegd een collectieve levensgenieter, want hij zat altijd in zijn mooie leunstoel onder de boom in onze tuin zijn krant te lezen, vaak in gezelschap van de andere leraren, de politiemannen, de verpleger en de slager. Zelfs de dorpsgek mocht er soms bij zijn. De vrouwen niet, die leidden een bijna onzichtbaar leven. Maar ze gingen wel naar de kapper. Al is dat veel gezegd. Er werd op een cementvloer een matje uitgerold waarop één vrouw ging liggen. Met haar hoofd op de benen van een andere vrouw. Die deed dan het haar van de liggende vrouw; eerst aan de ene kant, dan aan de andere. Dat duurde erg lang. Uren, soms de hele dag.
Alle andere vrouwen waren er ook gewoon bij. De kapper was hun sociaal leven, gratis bovendien. Haar doen was eigenlijk een moment van tederheid en een sociale aangelegenheid. Ik zat erbij en zo hoorde ik als klein meisje alle verhalen van onze moeders. De moeilijkheden die ze hadden om eten op tafel te krijgen door het gebrek aan geld, want de mannen gaven te veel uit aan bier en te weinig aan het huishouden. Ik leerde hoe ze de pil verstopten zodat ze niet weer zwanger zouden worden. Zo ging ik ervan uit dat de pil iets was dat de komst van baby’s verhinderde en begreep dat de mannen boos zouden zijn als ze het zouden merken. Dus ik zweeg over de pillen van mijn moeder maar werd bang dat ik misschien zomaar een kind zou krijgen omdat ik bestond. Toen ik de vraag stelde waren de moeders geschokt en uiteraard joegen ze ons, de meisjes, weg. Maar waarom zouden de mannen boos zijn als niet zij degenen zijn die de kinderen dragen vroegen we ons af. Deze vrouwen wilden gewoon niet elk jaar zwanger worden, omdat zij degenen waren die onder gevaarlijke omstandigheden moesten bevallen, niet de mannen. Zij waren degenen die soms stierven tijdens de bevalling, niet de man. Tegen hen zeiden de kinderen ’ik heb honger’.
Uitgeput en versleten in de keuken en in de materniteit, werden zij in hun echtelijke bed vervangen door een jongere vrouw en ’bijgestaan’ in de keuken met nog meer kroost en nog minder geld.