Het debat over de hoofddoek kwam terug op tafel en dezelfde oude verhalen circuleerden opnieuw. Ontkenning van de ware betekenis van de hoofddoek. Ontkenning van wat vrijheid is. Ik zie deze houding als een grove vorm van minachting naar iedereen die in het verleden voor onze vrijheid gevochten heeft.
Terwijl vrouwen in Iran hun hoofddoek in brand steken en hun haar knippen uit woede en voor vrijheid, zitten er vrouwen in Nederland, Frankrijk of België die de hoofddoek op alle mogelijke manieren lopen te verdedigen.
Voor die verwende vrouwen die hier materieel comfortabel willen wonen maar eigenlijk niet westers willen zijn, is de hoofddoek dragen een kwestie van vrijheid. Voor hun is de pijn en dood van Mahsa Amini omdat ze de hoofddoek niet wou dragen, vergelijkbaar met hun strijd om zich in het continent van Voltaire wel te bedekken. Hoe hypocriet kan je zijn? Ik vraag me af op welke moment zij aan Mahsa Amini gedacht hebben en voor haar enige vorm van empathie gevoeld hebben. Hoe zij in hun hoofd de ware betekenis van de hoofddoek kunnen verenigen met het idee van vrijheid en zelfbeschikkingsrecht.
De hoofddoek betekent dat vrouwen zich van natuur moeten schamen en verstoppen. De hoofddoek is maar een topje van de ijsberg van alle verplichtingen in hun leven. Het symboliseert je onderdanigheid en pleit mannen bij voorbaat vrij voor alles wat ze vrouwen aandoen. Ze mogen trouwen met meerdere vrouwen en kunnen doen wat ze willen. Ze mogen met minderjarigen huwen. Jij als vrouw moet beschikbaar zijn, ook seksueel, je mag weinig doen buitenshuis zonder controle door je broer. Iedereen heeft een mening over je leven en intimiteit. Als je je verzet, kan je vermoord worden door je familie. Dat gebeurt ook in Europa. Je mag niet scheiden maar verstoten worden wel. Je mag je eigen man niet kiezen. Je moet zwijgen en neerkijken. Je moet dit, je moet dat, en mannen mogen alles. Op die manier bouw je een samenleving op waarin mannen geen verantwoordelijkheid dragen.
