Charlie Kirk
Charlie Kirk: mogelijk zei de naam u niets, tot enkele dagen geleden. Maar voor miljoenen twintigers en dertigers wereldwijd was hij een politiek en maatschappelijk rolmodel, iemand die hen inspireerde en hun politieke standpunten beïnvloedde of het gesprek met hen aanging.
Al meteen na de moordaanslag ging het prominent over die standpunten. Niet over het feit dat stemmen met kogels het zwijgen opleggen in een democratie helemaal niet kán. Wat mij stoort, is dat mensen een moord proberen goed te praten omdat iemand andere ideeën heeft.
Charlie Kirk nam voortouw tegen woke
Kirk zou 'zeer conservatief', ja zelfs 'extreemrechts' zijn geweest. Los van het feit dat het geen halsmisdaad is om er conservatieve of zelfs radicaal-rechtse ideeën op na te houden – vrije meningsuiting is en blijft hier voorlopig nog altijd een grondrecht – is het nog maar de vraag wat dit dan precies betekent.
Kirk nam de voorbije jaren – met heel wat succes – het voortouw tegen de woke-uitwassen op heel wat Amerikaanse universiteiten. Verbaal, voor alle duidelijkheid, met argumenten die blijkbaar heel veel jongeren konden aanspreken en overtuigen. Ben je daardoor dan zeer conservatief?
Kirk wierp zich ook op als een voorvechter van het traditionele gezin, en nam de soms doorgeslagen gendergekte en de medische behandelingen van vaak nog zeer jonge kinderen met genderdysforie op de korrel. Ik ben het vaak oneens met hem, maar de vraag moet ik wel stellen. Ben je daardoor zeer conservatief? Of mag hierover niet gesproken worden?
'Maakt gedachtegoed binnen Republikeinse partij je omstreden?'
Kirk vertegenwoordigde beter dan wie ook het mainstream-gedachtegoed binnen de Republikeinse partij, zeker naar een jonger publiek toe. Maakt dit je omstreden? Nee, ik was het lang niet altijd eens met zijn ideeën, maar is dat niet net de essentie van een democratie?
In essentie komt democratie erop neer dat je binnen een bepaalde structuur beleefd en beschaafd van mening kan verschillen, en dat net uit die botsing van ideeën een werkbaar compromis voortvloeit. Respect hebben voor het feit dat andere meningen bestaan en ons storen, uitdagen of inspireren - en die niet meteen wegzetten als ’extreem’ – maakt daar een essentieel deel van uit.
Dat iemand omwille van diens ideeën kan worden vermoord - Kirk is erom vermoord - benadrukt eens te meer het gewicht van dit principe.
'Charlie Kirk politieke mentor'
Voor veel millennials was Kirk een soort politieke mentor – en, als belijdend christen, vooral een spirituele mentor. Hij riep vaders op om meer betrokken te zijn bij het leven van hun kinderen. Hij sprak niet alleen over politiek, maar ook over romantische relaties. Er was een leegte in sommige gezinnen en ook in de media die hij opvulde. Moeten we dan niet gaan nadenken over wat onze jongeren nodig hebben, en misschien had hij wel een punt?
De jongeren groeiden op met de debatcultuur waar hij symbool voor stond, met zijn prove me wrong-tafels waarmee hij anders denken uitdaagde en zich liet uitdagen. En jawel, met die debatten en YouTube-video’s provoceerde hij soms en zocht hij vaak ook de grenzen op. Maar tegelijk bood hij zo ook weerwerk aan een politiek correct discours dat elk normaal én levensnoodzakelijk maatschappelijk debat stilaan onmogelijk heeft gemaakt.
Hij polariseerde, jazeker, maar wanneer bepaalde thema’s enkel daardoor opnieuw bespreekbaar worden, dan is dat misschien juist een goede zaak? Dat we met elkaar praten. Is dit niet waar politiek in essentie om draait: praten en discussiëren met mensen, hen overtuigen en ideeën zo ook in de markt proberen te zetten of juist misschien anders gaan denken over iets?
Jonge vader, rolmodel en influencer doodgeschoten
Miljoenen jongeren wereldwijd moeten nu vaststellen dat een jonge vader, hun rolmodel én politieke influencer doodgeschoten werd - waar veel jonge mensen aanwezig waren! - juist omdat hij de moed had gevoelige onderwerpen opnieuw op de politieke agenda te zetten.
Is dit de democratie die we aan onze kinderen en kleinkinderen willen nalaten? Is het niet de plicht van een voldragen democratie om te garanderen dat iedereen altijd en overal onbevreesd het debat kan blijven aangaan? Wie wil er leven in een samenleving waar mensen worden doodgeschoten omwille van hun politieke standpunten? En wie wil er leven in een samenleving waar de dood van een jonge vader meteen wordt aangegrepen om politieke rekeningen te vereffenen?
Laat ons na deze tragische moord vooral ook de hand in eigen boezem steken: zou Charlie Kirk in Vlaanderen of in Nederland kunnen gedaan of gezegd hebben wat hij in de VS kon zeggen en doen? Of zou hij al veel eerder afgeserveerd zijn op het altaar van de politieke correctheid? De vraag stellen, is hem beantwoorden, vrees ik.
'Dat moord op Charlie Kirk wordt toegejuicht is een groot gevaar'
Nogmaals. Dat mensen een moord proberen goed te praten omdat iemand andere ideeën heeft baart me grote zorgen. Wat zegt het over de mensheid als het verschil in ideeën alleen al wordt gezien als een reden om iemand te doden of om te jubelen wegens zijn dood? Dát is het grote gevaar, dat moord wordt toegejuicht.
In een democratie kun je 'andere' stemmen niet met kogels het zwijgen opleggen. Om te overleven heeft democratie diversiteit aan ideeën nodig. Die ideeën moeten kunnen botsen. Waarom bedenk je niet gewoon andere ideeën in plaats van te antwoorden met geweld?
We zijn allemaal mensen van vlees en bloed.
Deze column verscheen op zaterdag 13 september 2025 in De Telegraaf.
