En welk regels kun je schrijven om ervoor te zorgen dat een mens, een parlementslid, integriteit toont? Integriteit is niet in regels te vatten. Dat zit in je hoofd en in je hart. Je hebt dat of je hebt dat niet. Nog meer regels en nog veel meer bureaucratie hebben daar niets mee van doen; dat helpt niet. Die regels creëren voor parlementsleden en hun medewerkers een kader, leggen grenzen vast. Maar je eigen ethische kader en moraliteit, die kunnen niet worden aangemaakt. Dat is finaal de eigen keuze.
Zolang je blijft denken aan wat je dacht toen je in de politiek bent gestapt, aan wat je zei als je je kiezers in de ogen keek. Blijven weten dat de mensen die (ook voor jou) belasting betalen, mensen van vlees en bloed zijn, met hoop en verwachtingen. De weg naar wie je bent is dan snel gevonden.
Ik ben boos en teleurgesteld: zelfverrijking en bedrog horen niet in de politiek. Maar er is meer aan de hand.
Ik vraag me dezer dagen ook af waarom er zo weinig gezegd wordt over mensen met allochtone afkomst die wel in onze parlementen zitten, maar eigenlijk alleen voor het buitenland werken, vaak hun land van herkomst. En dus niet voor het land waarvan ze de verkozenen zijn.