De vraag is dan of je ooit als allochtoon, een Vlaming, Nederlander of Europeaan kan worden. Het lijkt mij nochtans heel evident wat je moet doen. Je leert de taal, je leert de mensen hier te begrijpen, je tracht je te integreren en deel uit te maken van de samenleving als geheel, je werkt en verdient je eigen centen, je plaatst je religie of traditie niet boven de waarden en normen van je nieuwe land maar past je aan en doe normaal. Maar dit is niet haalbaar in de ogen van veel linkse mensen die de mond vol hebben van gelijkheid maar de tong vuil van het grofste racisme dat zij als liefde beschouwen.
Stel je voor als men bepaalde prestaties en gedachten van je zou verwachten omdat je een bepaalde kleur hebt. Stel je voor als om wat je denkt je vrienden plots je vrienden niet meer willen zijn. Ineens besta je niet meer. Je bent letterlijk verstoten in de naam van de tolerantie omdat je centrumrechtse waarden verdedigt die je blijkbaar best aan blanke mensen had moeten overlaten. Moeten alle zwarten dan links zijn?
Als tiener in de schoolbanken in Burkina Faso had ik niets. Ik had letterlijk niets anders dan mijn brains en dat zag ik als rijkdom. Ik had zelfs geen sportkledij terwijl ik heel graag handbal speelde. Vrijheid en zelfredzaamheid heb ik altijd enorm op prijs gesteld. Daarom weiger ik mijn leven te laten bepalen door mijn huidskleur of sociale achtergrond. Elk individu kan zichzelf emanciperen, als hij of zij maar bereid is daar keihard voor te werken en vrij te denken. Waar ik vandaan kom, mag je niet anders denken.
Die vrijheid wordt zelfs met de dood gestraft, zoals bij mijn mentor, onderzoeksjournalist Norbert Zongo die vermoord werd toen ik 18 was. In Europa mag de vrijheid van denken eigenlijk ook niet. Maar we doen alsof we beschaafder zijn. We hebben de erfenis van de verlichting, maar we kiezen vaak voor de weg naar obscurantisme. Onze andersdenkenden zijn afgeslacht of vermoord of leven in zelfcensuur-modus. Onze vrijheid wordt actief beperkt, maar we blijven liever in de ontkenning.
Als wokisten op zoek zijn naar een racist moeten ze gewoon in de spiegel kijken. Wel met de ogen open, hè. Want wat de wokes en essentialisten willen is niet het einde van racisme, maar juist het in stand houden ervan. Om het gezellig te houden was mijn antwoord aan mijn vriendin simpel: „I am not black. I am a person and you know this”.
Dit was de tweede column van Europarlementariër Assita Kanko. Voortaan zal zij wekelijks op zaterdag een column voor De Telegraaf verzorgen.
www.telegraaf.nl
