Bepaalde lokale overheden hebben niet alleen de integratie doen falen, maar beginnen de discriminatie tegen moslimvrouwen ook institutioneel te accepteren. Op 16 mei dit jaar bijvoorbeeld, had de groene burgemeester van de Franse gemeente Grenoble een wijziging van het reglement van de zwembaden laten goedkeuren, waarbij een soort zwemboerka, de boerkini heet dat, werd toegestaan voor vrouwen. Wat betekent dat voor de universele vrouwenrechten? Dat we hier in Europa leven, maar dat onze rechten worden aangepast aan de wens van oerconservatieve mannen die vrouwen in de openbare ruimte onzichtbaar willen maken.

De verontwaardiging van de westerse feministen die vandaag opkomen voor het abortusrecht in de VS zag ik helaas niet. Op 21 juni las ik in de krant Le Monde dat de Raad van State het verbod op het dragen van de boerkini in Frankrijk bevestigt. Hoera! Is de euforie van bepaalde westerse feministen me ontgaan?

Symbool van onderdrukking

Het stoort me enorm dat zogenaamde feministen met politieke macht een probleem hebben met de conservatieve rechters maar geen enkele met de hoofddoek, hét symbool van onderdrukking bij uitstek. Ze zijn voor mensenrechten maar als het om de rechten van moslimvrouwen gaat, sturen ze hun kat.

Ik heb dat mogen ondervinden in het Europees Parlement toen ik huwelijkse gevangenschap wilde aanpakken. Het gaat om situaties waarin vrouwen die tot een religieuze gemeenschap behoren, niet in staat zijn hun religieuze huwelijk te beëindigen.

In het traditionele islamitische recht heeft alleen de man het recht het huwelijk te beëindigen, zonder dat hij daarvoor een reden hoeft op te geven. De vrouw mag zelf nooit weggaan. Dit is duidelijk in strijd met de Europese gelijkheidsbeginselen.

Eerwraak

Als zij er niet in slagen het religieuze huwelijk te beëindigen, kunnen zij het slachtoffer worden van eerwraak en zelfs van eremoord. De wettelijke en sociale bescherming die wij allemaal als vanzelfsprekend beschouwen, zijn voor hen beperkt door de religieuze wetten en gebruiken die hen gevangen houden en door teveel mensen getolereerd worden.

Ik heb tot nu toe op onvoldoende steun kunnen rekenen in het Europees Parlement, ook van mensen die koplopers zijn wat abortusrecht in de VS betreft en hun longen uit het lijf schreeuwen tegen die lelijke rechters. Doe dat, ik steun je, maar veeg alsjeblieft ook voor je eigen deur.

Anders laat je een deel van de vrouwen in de steek alsof we niet gelijk zijn voor de wet. Als dit geen racisme is, weet ik echt niet meer wat het is.

Dit was de eerste column van Europarlementariër Assita Kanko. Voortaan zal zij wekelijks op zaterdag een column voor De Telegraaf verzorgen. 
www.telegraaf.nl