Wanneer ga je stoppen met praten over de islam en de hoofddoek, zeggen ze vaak

Wanneer sommigen de islam niet meer boven onze wetten en normen stellen. Wanneer niemand meer vermoord of onthoofd wordt omdat ze cartoons gemaakt of getoond hebben of omdat ze hun mening hebben geuit. Wanneer niemand meer bedreigd, verstoten of vermoord wordt omdat je hier in Europa als vrouw een seculier leven wilt leiden of je niet wilt bedekken. Wanneer andersgelovigen niet meer vervolgd worden.

Wanneer vrouwen in Brussel, Parijs of Amsterdam niet meer op zoek hoeven te gaan naar een arts voor maagdelijkheidsherstel om aan de toorn en het geweld van hun eigen familie te ontsnappen door de sporen van liefde of lust te verwijderen. Wanneer ex-moslims onbevreesd hun nieuwe leven kunnen leiden. Wanneer het politieke debat of de werkzaamheden in het parlement niet meer politiek correct zijn om de moslimgemeenschap te paaien.

Wanneer links opstaat voor de rechten van de vrouw tegenover het oprukkende islamisme net zoals ze deden toen het christendom vrouwen lang geleden aan de haard wilde houden. Wanneer parlementaire teksten in Europa niet meer gekapt worden door islamlobbyisten met de steun van links en de groenen.

Wanneer men openlijk kan praten over de problemen in onze samenleving en er vrij over kan debatteren in het Europees Parlement zonder meteen als extremist, islamofoob of racist te worden bestempeld. Wanneer men niet langer selectief verontwaardigd is in het debat over de radicale islam. Wanneer linkse vrouwen en partijen zich laten horen en ook in opstand komen tegen islamisme en voor de vrijheid van alle vrouwen. Ook zij die hier in Europa in onze wijken en steden wonen. Wanneer ze stoppen met moslima’s in Europa te discrimineren met hun ’twee maten twee gewichten’ attitude.

Wanneer men beseft dat de onthoofding van Samuel Paty, de aanslagen in Brussel, Zaventem, Nice of Parijs, de bedreigingen aan het adres van Ayaan Hirsi Ali, de moordpoging op Salman Rushdie in New York en de groeiende zelfcensuur daaromtrent wel iets met de islam te maken hebben. Wanneer men echt beseft hoe gevaarlijk passief Europa is en zich nu aan het aanpassen is in plaats van de nieuwkomers te laten integreren binnen Europa zelf. Wanneer het vrije woord triomfeert en de waarden van de Verlichting zonder schroom verdedigd worden en geen gevaar meer lopen.

Dan pas zal het niet meer nodig zijn om dit gesprek te voeren. Dan pas zal ik zwijgen.

Wanneer iemand als Pim Fortuyn of Theo van Gogh niet meer vermoord wordt omdat ze een mening hebben. Daar hoor je de hijab-fundamentalisten trouwens nooit over spreken. Wanneer iemand als Ayaan Hirsi Ali of Salman Rushdie niet meer moet onderduiken omdat ze kritisch gesproken hebben over de islam. Dan pas zal ik zwijgen.

Met de zekerheid dat onze dochters zullen opgroeien in een Europa van de Verlichting waarin wij de fundamentele waarden overeind hebben gehouden, net zoals anderen in het verleden deden.

Ik ben niet in vrijheid opgegroeid. Maar alles wat ik dacht te hebben achtergelaten groeit hier in Europa. Ik kan niet zwijgen als ik zie hoe de vrijheid waar ik als kind zo naar heb verlangd nu gefnuikt wordt door mensen die niet beseffen dat dit niet uit de hemel viel, maar door echte mensen verworven is.

Wat ik niet kan verdragen is de mensen die die vrijheid gebruiken, ervan genieten maar ook misbruiken om onderdrukkende ideologieën te promoten.

Waarom zou men in het Europees Parlement en binnen de Europese Commissie altijd op eieren lopen als het gaat over shariapraktijken in Europa, het financieren van de islamlobby en campagnes met propaganda of onderdrukking van moslima’s? Is dit wel te keren dan, als het zelfs niet bespreekbaar is?

Het viel me deze week op toen een Franse collega een voorstel deed in de plenaire zaal van het Europees Parlement in Straatsburg om ervoor te zorgen dat de Europese Commissie organisaties zoals Femyso - die gelinkt zijn aan moslimbroeders en campagnes zoals freedom is in de hijab - niet meer mag steunen of financieren. Zijn voorstel werd onmiddellijk in de kiem gesmoord door links en de groenen. Het werd zo geblokkeerd dat het zelfs niet ter stemming kwam.

Van links moet Europa vooral wegkijken, niks doen maar wél geld geven. Uw geld. Daar zorgen ze altijd voor met een glimlach en met het woord islamofobie als schild. Een linkerzijde die banger is voor Meloni dan voor de moslimbroeders.

Dit was de vijftiende column van Assita Kanko voor De Telegraaf. 

www.telegraaf.nl