Dit is me bijgebleven. Hoe leeft men daar in die buurt in dat deel van Brussel? Het was compleet anders. Ook voor mij. Niet alleen de schoolpoort maar ook de straat in die stijl: zwarte boerka en hoofddoeken.

Spreken die vrouwen Nederlands? Zijn ze naar een integratiecursus geweest? Gaan ze soms het huis uit voor iets anders dan boodschappen doen en de kinderen ophalen? Dragen ze financieel bij aan de samenleving of betalen vrouwen zoals ik steeds meer aanvullende belastingen opdat zij zo gekleed dienstmeiden kunnen blijven met een uitkering? Welke autoriteit hebben ze over de kinderen, zeker als het jongens zijn?

Dienstmeid van je man en dienstmeid van de zoontjes. Met deze verhoudingen bouw je een compleet andere maatschappij op. Niet alleen de straat verandert maar meer dan dat.

Opgesloten in religieuze kledij

Later die dag was ik in het centrum van Vilvoorde, een stad die heel veel jihadisten naar Syrië stuurde. Toen werd het wit. Twee jonge moslimmeisjes staken over, helemaal wit gekleed. Alleen de kleur van de religieuze kledij veranderde. De meisjes waren net zo opgesloten in de stoffen gevangenis als de vrouwen die ik in Brussel zag. De straat verandert en daarna volgt de samenleving als geheel in de langzame maar diepe transformatie. Zo werkt dat. We moeten daarom waakzaam zijn.

De religieuze kledij heeft een betekenis, namelijk de onderwerping van de moslimvrouw en de superioriteit van de moslimman. Maar die gemeenschap is geen eiland. Die bevindt zich in onze westerse samenleving. De segregatie heeft een grote impact met implicaties op het sociale, ideologische en financiële vlak.

Iemand anders moet namelijk extra betalen omdat de bedekte vrouw thuis dienstmeid blijft. Iemand die volgens de westerse normen leeft, moet betalen voor de kosten van hun kroost. Uiteindelijk is de belastingdienst gestoeld op hoe de samenleving evolueert voor de herverdeling. Uiteindelijk vraagt niemand je mening. Je moet extra betalen en klaar. Ook de taal die op school gesproken wordt, let wel, ik heb het niet over Nederlands, Frans, Duits of Engels, maar de woorden en de stijl en de verhouding tussen jongens en meisjes die al dan niet gesluierd zijn, verandert.

De verhoudingen op straat als de zoontjes groot zijn en daar rondlopen. Hoe loop je langs als niet bedekt jong meisje in een korte jurk?

Een vrouw die geen eigen inkomen heeft en geen recht van spreken heeft, die zich moet bedekken en elke dag dezelfde basistaken moet uitvoeren heeft geen eigen leven en krijgt geen kans om eentje op te bouwen.

Ze is in de steek gelaten. Door haar familie die dit normaal vindt maar ook door de overheid die dit toelaat en integratie onvoldoende afdwingt. Te makkelijk en onvoorwaardelijk gezinshereniging toelaat met buitenlandse bruiden, zonder garantie voor integratie.

Ze brengen samen integratie en migratie in gevaar.

’Racisme’

Mensen die de huidige evolutie uit religieus fanatisme of uit naïviteit fijn vinden, gaan niet stoppen met hun ideeën en met de overtuiging dat wie anders denkt een vuile racist is. Ze gaan stuk voor stuk samen eisen dat de westerse samenleving zich aanpast. Door overal, ook bij de politie bijvoorbeeld of in het parlement, de islamitische religieuze kledij toe te laten. Ze gaan argumenteren dat wie dat niet accepteert de moslima’s uitsluit. Ze denken dat hun racisme tolerantie heet.

Ik denk dat we moeten beseffen dat het voor veel dingen al te laat is. En werk maken van het bijsturen van de gevaarlijk tendens. Niet plooien. Niet bang zijn om te worden beledigd.

Mensen moeten zich aanpassen aan onze manier van leven als ze ervoor kiezen om in Europa te leven. Dat is échte gelijkheid. Het omgekeerde proberen realiseren is gewoon niet eerlijk. We moeten durven vragen aan hen die feitelijk vinden dat goede integratie te veel gevraagd is, waar hun eigen kinderen op school zitten. In die school waar ik een soort minibuitenland zag? Dacht ik niet.

Sommige linkse politici pleiten voor tolerantie en middelmatigheid maar kiezen het beste voor zichzelf: goed onderwijs, normale sfeer, en diversiteit! Eigen inkomen.

Want wat me gisteren opviel, heeft niets met diversiteit te maken, wel met isolatie en moderne apartheid. Dat leven naast elkaar in plaats van met elkaar heeft niets met tolerantie te maken. Het is gevaarlijk op termijn. En de sluier is daar een niet te negeren symptoom van.

 

Dit was de zestigste column van Assita Kanko voor De Telegraaf.

www.telegraaf.nl